Zangeres Simone Honijk en pianist Bert van den Brink vonden elkaar in hun passie voor Bill Evans. Beiden improviserend, cirkelend rond de nalatenschap van de jazz-musicus. Een stem en een paino die elkaar ontmoeten. Intens en authentiek. Een ‘Interplay’ zoals Bill Evans dat ooit noemde.

“Het album opent met het compositiedebuut van Honijk: ‘Astronaut’. Direct al blijkt iets bijzonders. Ze zingt dat stuk totaal los van de begeleiding en legt een heel aparte laag boven op de muziek..Er klinkt ook een bijna permanente blijheid in haar stem….”

De cd opent met Honijks compositiedebuut 'Astronaut', waarin meteen haar zangkwaliteit tot uiting komt: een warme stem, soepel en swingend fraserend, met een groot gevoel voor timing. Dus dat hakt er al in. In de goede zin welteverstaan.

Simone Honijk (zang) en band vergastten ons met weergaloos spel op een heerlijke avond met prachtige muziek van Gershwin. Songs zoals 'But not for me', 's Wonderful', [....] werden prachtig vertolkt waarbij de veelvuldig solerende musici er een geweldig spektakel van maakten; zeker bij het nummer 'Strike up the band' waarbij de band in een hoog tempo alles uit de kast haalde.

” Dat wat in mijn eerdere pogingen met zangeressen mislukte, het feit dat ondersteuning van een alleen een contrabas onvoldoende was, lijkt met Simone een “eitje”. Als bassist voel ik me vrij als een vogeltje. Ik kan doen wat ik wil, Simone blijft op de ingeslagen weg. “