“Honijk is een laatbloeier maar klinkt evenals haar begeleiders gepokt en gemazeld in het Jazzrepertoire”  (Jazznu, Erno Elsinga)

“Een warme stem, soepel en swingend fraserend, met een groot gevoel voor timing. De hele cd weet Honijk dat hoge niveau te handhaven…..”, (Draai om je oren, Jacques Los)

“Het album opent met het compositiedebuut van Honijk: ‘Astronaut’. Direct al blijkt iets bijzonders. Ze zingt dat stuk totaal los van de begeleiding en legt een heel aparte laag boven op de muziek..Er klinkt ook een bijna permanente blijheid in haar stem….”(Jazzflits, Peter Korten)

Zoiets bestaat dus nog: een zangeres die alle noten haalt zonder virtuoos vertoon en zonder überhaupt de indruk te wekken dat ze zich inspant. Die zowel een betekenisvolle tekst kan voordragen als eindeloos op een melodie kan variëren. Die het ijzeren repertoire door en door kent, maar niet bang is daar haar eigen kandidaat-evergreens aan toe te voegen.

… En die een groep musici leidt die de juiste mate van onbaatzuchtigheid koppelt aan het lef om op gezette tijden naar voren te stappen teneinde een solo te spelen waar je van achterover valt. Met – om maar een greep te doen – een bassist die beschikt over zowel een vlekkeloze techniek – tot in de hoogste duimposities – als een beat waarbij eenieder onwillekeurig met de voet gaan mee tikken.

En dan is er nog Ellister van der Molen (trompet, bugel) die méér is dan een gastsolist. Ze denkt en speelt mee met iedere noot die ten gehore wordt gebracht. Een gouden combinatie.

De band had destijds moeten meevaren met de Titanic; alleen al de stem van Simone en de klank van Ellister hadden die ijsschots doen smelten.
Jeroen de Valk. www.jeroendevalk.nl

Cd overhandiging met sister in music Deborah J. Carter